Nasz patron

 
BOHATER WOJSKA POLSKIEGO - KANONIER MICHAŁ OKURZAŁY 

Michał Okurzały syn Jana urodził się 28 kwietnia 1919 roku we wsi Biały Potok,
w powiecie  czortkowskim, województwo Tarnopol na Podolu.
Rodzice: Jan i Katarzyna gospodarzyli na małym skrawku ziemi, zaledwie 1,16 hektara.  
Ojciec, chcąc utrzymać rodzinę, dorabiał w pobliskich kamieniołomach.
Do 1934 pracował jako woźny i doręczyciel w siedzibie Gminy Biały Potok,
a po jej likwidacji pracował przy wyrębie lasu czy budowie dróg.
Wychowaniem Michała i młodszego rodzeństwa - siostry Józefy, brata Bronisława zajmowała się matka,
która kształtowała patriotyczną atmosferę w rodzinie, śpiewając i ucząc pieśni ludowych.
W wieku 7 lat Michał zaczął chodzić do miejscowej szkoły powszechnej.
Uczył się dobrze, a całą pięcioletnią szkołę ukończył z wynikiem bardzo dobrym.
Od najmłodszych lat starał się pomagać rodzinie, zatrudniając się jako robotnik sezonowy.
Ponieważ dalsza nauka w mieście była zbyt droga,
Michał swoją życiową szansę widział w wyuczeniu dobrego zawodu – wybrał szewstwo.
Do zawodu przyuczał się u Karola Butry w Białym Potoku.
Następnie przez rok terminował w Oleksińcu
u swojego wuja szewca Pawła Kilimniuka w powiecie borszczowskim.
W 1939 roku Michał Okurzały otwiera własny warsztat szewski jako samodzielny rzemieślnik.
Był stałym czytelnikiem biblioteki miejscowego Domu Ludowego.
Pociągała go historia dziejów ojczystych. Szczególnie pasjonowała Michała postać
Jana Kilińskiego – szewca - pułkownika Insurekcji Kościuszkowskiej.

 Młody Michał należał do Związku Strzeleckiego „STRZELCA”
- paramilitarnej  organizacji społeczno-wychowawczej
ściśle związanej z obozem Józefa Piłsudskiego mającej na celu
przysposobienie wojskowe przedpoborowej młodzieży,
działalność sportową i oświatową. Michał widział w „Strzelcu” organizację,
która przygotuje go do obrony Polski na wypadek wojny z hitlerowskimi Niemcami.
Brał udział w każdych ćwiczeniach z ostrym strzelaniem włącznie.
23 sierpnia 1939 r. w wieku 40 lat umiera ojciec Michała.

 Gorycz klęski wrześniowej 1939 r. Michał przeżył na równi z innymi mieszkańcami Białego Potoku,
widząc wyczerpanych do ostateczności rannych żołnierzy wojska polskiego maszerujących z taborami
ku południowej granicy Polski, którzy ulegli przewadze wroga z obu stron.
Biały Potok okupują wojska radzieckie przyłączając zagarnięte tereny do Ukraińskiej Republiki Radzieckiej.
2  października 1940 r. zostaje przymusowo wcielony do Armii Czerwonej
i wywieziony na Kaukaz do Ordżonikidze stolicy Północnoosetyńskiej Autonomicznej Republiki Radzieckiej.
Tutaj  w Ośrodku łączności zostaje przeszkolony na radiotelegrafistę.
W grudniu 1942 r. zostaje przeniesiony w okolice Stalingradu - bierze udział w obronie miasta.
2 czerwca 1943 r. na wieść o tworzeniu Wojska Polskiego zgłasza się
do Rejonowej Komendy Wojskowej w Krasnojarsku
i zostaje skierowany do Sielc nad Oką - do 1. Dywizji Piechoty im. Tadeusza Kościuszki.
Przydzielony zostaje do 2. Pułku Piechoty,
plutonu radiowego w pułkowej kompanii łączności - obsługa radiostacji RP-12.
Do jego zadań należało korygowanie ognia własnej artylerii
baterii dział 76 mm oraz baterii 120 i 82 mm moździerzy 2 pułku piechoty .
W walkach pod Lenino jego pułk zdobył Połzuchy, zadając ciężkie straty i przełamując obronę niemiecką.
Dalszy szlak bojowy Michała prowadził z ziemi smoleńskiej na Ukrainę w okolice Berdyczowa i Żytomierza.
W maju na Wołyń, forsuje rzekę Styr. W lipcu przekracza Bug, wkracza do Lublina,
a następnie ku Wiśle wyzwalając Dęblin i Puławy. 

2 sierpnia 1944 r. podczas forsowania Wisły w rejonie wsi Głusiec,
po przeprawieniu się na drugi brzeg rzeki, znajdując się pod silnym ogniem nieprzyjaciela,
dzielnie korygował ogień własnej artylerii utrzymując łączność radiową,
podając artylerzystom ścisłe dane do wsparcia ogniowego oddziałów walczących na przyczółku.
Do ostatniej chwili bohatersko i wytrwale spełniał swoje obowiązki.
W obliczu nacierającego wroga nie ustąpił ze swego posterunku.
Znajdując się w bezpośredniej styczności z nieprzyjacielem, podał komendę przeniesienia ognia artylerii,
podając jako cel miejsce swego pobytu.
Poległ śmiercią bohatera, do ostatniej chwili wypełniając zadania bojowe.

9 września 1944 r. dowódca 1. Armii Wojska Polskiego,
w imieniu Naczelnego Dowódcy Wojska Polskiego,
pośmiertnie odznaczył kaprala Michała Okurzałego Krzyżem Walecznych,
za umiejętne wykonanie bojowych zadań na froncie walk z niemieckim najeźdźcą
i wykazaną przy tym odwagę i męstwo.

Życiorys opracował dyrektor SP Zagórów - p. Andrzej Bernat.

 
Tablica na pomniku w Głuścu


Krzyż bitwy pod Lenino 


Krzyż walecznych

Rozkład dzwonków

8:00 - 8:45
8:55 - 9:40
9:50 - 10:35
10:45 - 11:30
11:50 - 12:35
12:45 - 13:30
13:40 - 14:25
14:35 - 15:20
15:30 - 16:15

 

 Konto bankowe SP Zagórów
PKO BP 69 1020 2212 0000 5602 0280 3930

Konto bankowe Rady Rodziców
BS Zagórów  80 8544 0009 0000 1267 0012 1843

youtube

Partnerzy

Konto bankowe SP im. Michała Okurzałego w Zagórowie:       PKO BP 69 1020 2212 0000 5602 0280 3930

Ta strona używa plików Cookies. Korzystając z niej, zgadzasz się na to.